KISA ÜRÜN BİLGİSİ

1. BEŞERİ TIBBİ ÜRÜNÜN ADI

MİCATOR® 80 mg Tablet

2. KALİTATİF VE KANTİTATİF BİLEŞİM

Etkin madde:

Her bir tablet,
80 mg telmisartan içerir.

Yardımcı maddeler:

Sodyum hidroksit 6.72 mg Mannitol208.28 mg
Yardımcı maddeler İçin, Bölüm 6.1'e bakınız.

3. FARMASÖTİK FORM

Tablet.
Beyaz veya beyazımsı, oval şeklinde, her iki yüzü çentiksiz tablet.

4. KLİNİK ÖZELLİKLER

4.1 Terapötik endikasyonlar

Hipertansiyon

Erişkinlerde esansiyel hipertansiyon tedavisi.

Kardivovasküler olayların önlenmesi

Aşağıdaki hastalarda kardiyovasküler morbiditenin azaltılması:
i) Belirgin ateroskierotik kardiyovasküler hastalık (koronerperiferik arter hastalığı öyküsü) ya da,
ii) Belgelenmiş hedef organ hasarı olan tip 2 diabetes mellitus.

4.2 Pozoloji ve uygulama şekli

Pozoloji ve uygulama sıklığı:

Esansiyel hipertansiyon tedavisi

i

Olağan etkili doz günde bir kez 40 mg'dır. Bazı hastalar günlük 20 mg doz sağlayabilirler. Hedeflenen kan basıncının elde edilemediği durumlarda, telmissmaksimum günde bir kez 80 mg'a artırılabilir.
Telmisartan, alternatif olarak, telmisartan ile birlikte kullanıldığında kan basıncındk ilave bir düşürücü etki yaptığı gösterilen hidroklorotiyazid gibi, tiyazid tipi diüretikler il^: kombineolarak da kullanılabilir. Doz artırımı düşünüldüğünde, maksimum antihipertaniıif etkinintedavi başlangıcından genellikle dört-sekiz hafta sonra elde edildiği akılda tutulmalıdır (Bkz.5.1).

Kardiyovasküler olayların önlenmesi

Önerilen doz günde bir kez 80 mg'dır. 80 mg telmisartandan daha düşükj kardiyovasküler morbiditenin azaltılmasında etkili olup olmadığı bilinmemektedir.
Kardiyovasküler morbiditenin azaltılması için telmisartan tedavisi başlatılırken, kan basıncının yakından izlenmesi önerilmektedir; uygun olan durumlarda kan basıncı düşürücüilaç dozlarının ayarlanması gerekli olabilir.

Uygulama şekli:

MİCATOR günde bir kez oral yolla uygulanır, tek başına ya da yiyeceklerle birlikte

Bu ilacı kullanmadan önce alınacak önlemler:

MİCATOR tabletler nem çekici özelliktedir. Bu nedenle nemden korumak üzere, blister ambalajlarında saklanmalı ve her bir tablet blisterinden, sadece kullanımıncönce çıkartılmalıdır (Bkz. 6.6).

Özel popülasyonlara ilişkin ek bilgiler:Böbrek yetmezliği:

Hemodiyalizde olanlar da dahil olmak üzere, şiddetli böbrek yetmezliği olan [hastalarda deneyim sınırlıdır. Bu hastalarda başlangıç dozu olarak daha düşük bir doz (20 m*) önerilir(Bkz. 4.4.). Hafıf-orta derecede renal bozukluğu olan hastalarda pozoloj ide

jKaraciğer yetmezliği:

MİCATOR şiddetli karaciğer yetmezliği olan hastalarda kontrendikedir (Bkz. 4.3)|. Hafif ile orta derecede karaciğer yetmezliği olan hastalarda günlük doz 40 mg'ı geçmemejidir (Bkz.4.4).

Pediyatrik popülasyon:

18 (On sekiz) yaşından küçük çocuklarda ve adolesanlarda telmisartan kuilanımınj|n etkililik ve güvenliliği belirlenmemiştir. Bu konuda veri bulunmamaktadır.

Geriyatrik popülasyon:

Herhangi bir doz ayarlaması gerekli değildir.

4.3 Kontrendikasyonlar

• Etkin maddeye veya ilacın bileşimindeki maddelerden herhangi birine İ;arşı aşırıduyarlılık (Bkz. 6.1),
• Gebeliğin ikinci ve üçüncü trimesteri (Bkz. 4.4. ve 4.6)
• Biiiyer obstrüktif bozukluklar,
• Şiddetli karaciğer yetmezliği.

4.4 Özel kullanım uyarıları ve önlemleri

Gebelik

Gebelik sırasında anjiyotensin II reseptör antagonistleri başlatılmamalıdır. AnjiVotensin II reseptör antagonisti tedavisine devam edilmesi zorunlu görülmedikçe, gebelik | planlayanhastalarda, gebelikte kullanım için kanıtlanmış bir güvenlilik profiline sahip, alternatif anti-hipertansif tedavi ajanlarma geçiş yapılmalıdır.
Gebelik tanısı konulduğunda, anjiyotensin II reseptör antagonistleriyle tedaj/i derhal durdurulmalı ve uygunsa, alternatif bir tedavi başlatılmalıdır (Bkz. 4.3 ve 4.6). j

Karaciğer yetmezliği

Telmisartan büyük oranda safra İle atılır. Bu nedenle, kolestazı, biliyer obstrüktif bo zuklukları veya şiddetli karaciğer yetmezliği olan hastalara MİCATOR verilmemelidir (Bkz 4.3). Buhastalarda telmisartanın hepatik klerensin azalmış olabileceği düşünülmelidir. MİCATORhafif-orta derecede karaciğer yetmezliği olan hastalarda kullanılacaksa özj:l dikkatgösterilmelidir. Günde bir kez 40 mg'ı geçmemelidir.

Renovasküler hipertansiyon

Bilateral renal arter stenozlu veya tek işlevsel böbreğindeki arterde stenozu olah hastalarrenin-anjiyotensin-aldosteron sistemini etkileyen ilaçlarla tedavi edildiğindej şiddetlihipotansiyon ve böbrek yetmezliği riski artar.

Renal yetmezlik ve renal transplantasyon:

MİCATOR böbrek fonksiyonları bozulmuş hastalarda kullanıldığında serum potasyum ve kreatinin düzeylerinin periyodik olarak izlenmesi önerilmektedir.
Yeni böbrek transplantasyonu yapılmış hastalarda telmisartan uygulaması ile ilgili deneyim bulunmamaktadır.

İntravasküler hacim kaybı:

Yoğun diüretik tedavi, diyetteki tuzun kısıtlanması, diyare veya kusma sonucudda hacim ve/veya sodyum kaybına uğramış hastalarda, özellikle ilk dozdan sonra senptomatikhipotansiyon görülebilir. Bu gibi tablolar, Özellikle hacim ve/veya sodyum Şkayıpları,MİCATOR uygulamasından önce düzeltilmelidir.

Renin-anjiyotensin-aldosteron sisteminin ikili blokajı

Renin-anjiyotensin-aldosteron sisteminin inhibe edilmesinin bir sonucu olarak, duyarlıkişilerde, özellikle bu sistemi etkileyen ilaçlarla kombine edildiğinde, hipotansiyon, senkop,hiperkalemi ve böbrek fonksiyonlarında değişmeler (akut böbrek yetmezliği dahil)bildirilmiştir. Renin-anjiyotensin-aldosteron sisteminin ikili blokajı (örn. telmisartann renin-anjiyotensin-aldosteron sisteminin diğer blokerleriyle birlikte uygulanması), bıı nedenleönerilmez. Birlikte uygulamanın gerekli olduğu düşünülüyorsa, böbrek fonksiyonlarınınyakından izlenmesi önerilir.

Renin-anjiyotensin-aldosteron sisteminin stimüle olduğu diğer durumlar:

Vasküler jtonusu ve böbrek fonksiyonu başlıca renin-anjiyotensin-aldosteron sistemi aktıvitesine ] dayananhastalarda (örn., şiddetli konjestif kalp yetmezliği veya renal arter stenozu dahil altta yatan birböbrek bozukluğu olan hastalar), telmisartan gibi bu sistemi etkileyen ilaçlajla tedaviesnasında, akut hipotansiyon, hiperazotemi, oligüri veya nadiren akut renal yetmezlikgörülmüştür (Bkz. 4.8).

Primer aldosteronizm

Primer aldosteronizmi olan hastalar genellikle, renin-anjiyotensİn sisteminin inhibisyonu üzerinden etki gösteren antihipertansif ilaçlara cevap vermeyecektir. Bu nedenle MİCATORkullanımı önerilmemektedir.

Aort ve mitral kapak stenozu. obstrüktif hipertrofik kardivomivopati:

Diğer vazodilatörlerde olduğu gibi, aort ya da mitral kapak stenozu veya obstrüktif 1 kardiyomiyopatisi olan hastalarda özel dikkat gereklidir.

İnsülin ya da antidivabetiklerle tedavi edilen divabetik hastalar:

Bu hastalarda telmisartan tedavisi sırasında hipoglisemi ortaya çıkabilir. Bu nedenle, bu hastalarda kan glukoz düzeylerinin uygun bir yöntemle takibi yapılmalıdır. Gerektiğinde,insülinın veya antidiyabetiklerin dozunda ayarlama yapılması gerekli olabilir.

Hiperkalemi

Renin-anjiyotensin-aldosteron sistemini etkileyen ilaçların kullanımı hiperkalemjye neden olabilir.

i

Yaşlılarda, böbrek yetmezliği olan hastalarda, diyabet hastalarında, potasyum düzeylerini etkileyen diğer ilaçlan birlikte kullanan kişilerde ve/veya araya giren başka olaylajı yaşayanhastalarda hiperkalemi ölümcül olabilir.|
Renin-anjiyotensin-aldosteron sistemini etkileyen ilaçlarla birlikte kullanımı düşünmeden önce, yarar-zarar oranı değerlendirilmelidir.
Hiperkalemi için ana risk faktörleri şunlardır:
- Diabetes mellitus, böbrek yetmezliği, hastanın 70 yaşından daha büyük olması.
- Renin-anjiyotensin-aldosteron sistemini etkileyen bir ya da daha fazla ilaçlk ve/veya
potasyum takviyeleri ile kombine tedaviler. Hiperkalemiyi tetikleyen ilaçlar veya terapötik ilaç sınıfları, potasyum içeren tuz takviyeleri, potasyum tutucu diüretikler, ACEinhibitörleri, anjiyotensin II reseptör antagonistleri, non-steroid antienflamatu^ar ilaçlar(selektif COX-2 inhibitörleri dahil NSAİİMer), heparin, immünsupresif ilaçlar (sjiklosporinveya takrolimus) ve trimetoprimdir.I
- Dehidratasyon, akut kardiyak yetmezlik, metabolik asidoz, böbrek fonksiyonlarınım kötüye

Risk altındaki hastalarda serum potasyum düzeylerinin yakından izlenmesi önerilir (jBkz. 4.5).

MİCATOR her dozunda 208.28 mg mannitol içerir. Bu dozda mannitolden kaynajdı bir yan etki beklenmemektedir.

Etnik farklılıklar

Anjiyotensin dönüştürücü enzim inhibitörleri ile gözlendiği gibi, telmisartan| ve diğer anjiyotensin II reseptör antagonistleri, siyah ırkta, diğer ırklara göre daha az efdlidir. Budurum, siyah ırktan hipertansiyonlu hastalarda, düşük renin düzeyi prevalansının dajha yüksekolmasından kaynaklanabilir.

Diğer

Herhangi bir antihipertansif ajan ile olduğu gibi, iskemik kardiyopatisi veya iskemik kardiyovasküler hastalığı olan hastalarda kan basıncının aşırı düşürülmesi i miyokardenfarktüsü veya inme (felç) ile sonuçlanabilir.

4.5 Diğer tıbbi ürünler ile etkileşimler ve diğer etkileşim şekilleri

Renin-anjiyotensin-aldosteron sistemini etkileyen diğer ilaçlarla olduğu gibi, tjblmisartan hiperkalemiyi arttırabilir (Bkz. 4.4). Risk, hiperkalemiyi arttıran diğer ilaçlarla potasyumiçeren tuz takviyeleri, potasyum tutucu diüretikler, ACE inhibitörleri, anjiyotensin [I reseptörantagonistleri, nonsteroid antienflamatuvar ilaçlar (selektif COX-2 inhibitorjeri dahilNSAİİ'ler), heparin, immünsupresif ilaçlar (siklosporin veya takrolimus) ve trirçıetoprim]birlikte kullanım durumunda artar.
Hiperkaleminin ortaya çıkışı, ilgili risk faktörlerine bağlıdır. Risk yukarıda sayı an tedavi kombinasyonlarında artar. Risk, özellikle, potasyum tutucu diüretiklerle ve potasyum içerentuz takviyeleri ile kombinasyon tedavisi uygulandığında yüksektir. Örnek olafak, ACEinhibitörleri veya NSAİI'lar ile kombinasyon tedavisinden kaynaklanan risk,; uyarı veönlemlere sıkı sıkıya uyulması koşuluyla, daha düşüktür.

Su İlaçlarla eşzamanlı kullanım önerilmez:

Potasyum tutucu diüretikler ve potasyum takviyeleri

Telmisartan dahil, anjiyotensin II reseptör antagonistleri, diüretiklerle indüklenen i potasyumkaybını azaltır. Spirinolakton, eplerenon, triamteren veya amilorid, potasyum takviyeleri veyapotasyum içeren tuz takviyeleri, serum potasyum düzeylerinde önemli artışlara neden olabilir.Tanısı konmuş hipokalemi nedeniyle eşzamanlı kullanım endike ise, bu komb nasyonlardikkatle kullanılmalı ve serum potasyum düzeyleri sık aralıklarla izlenmelidir.

Lityum

Lityum ile anjiyotensin dönüştürücü enzim inhibitörlerinin ve telmisartan dahil anjiyotensin II reseptör antagonistlerinin birlikte uygulanması sırasında, serum lityum konsantrasyonlarındageri dönüşümlü artışlar ve toksisite bildirilmiştir. Telmisartan dahil anjiyotensin II reseptörantagonistleri ile de olgular bildirilmiştir. Bu ilaçların birlikte kullanımla ı gerekligörülüyorsa, serum lityum düzeylerinin dikkatle izlenmesi önerilir.

Su ilaçlarla eşzamanlı kullanım sırasında dikkat edilmelidir:

Non-steroid antienflamatuar ilaçlar (NSAİİ):

Non-steroid antienflamatuar ilaçlar (yani, antienflamatuar dozlarda, asetilsalisilik a^it, COX-2 inhibitörleri ve selektif olmayan NSAİİ'ler) İle tedavi, anjiyotensin II reseptörantagonistlerinin antihipertansif etkilerini azaltabilirler. Böbrek fonksiyonları bozıjlmuş bazıhastalarda (ör; dehidrate hastalar veya böbrek fonksiyonları bozuk yaşlı hastalar), ar jiyotensinII reseptör antagonistleri ve siklo-oksİjenazı inhibe eden ajanların eş zamanlı kullanımı,genellikle geri dönüşümlü olan bir akut renal yetmezlik dahil, renal fonksiyonların jdaha fazlabozulmasına yol açabilir. Bu nedenle, bu kombinasyonlar kullanılırken, öze İlikle [yaşlılardadikkatli olunmalıdır. Hastalar yeterince hidrate edilmeli ve eş zamanlı j tedavininbaşlanmasından hemen sonra ve izleyen aşamalarda böbrek fonksiyonları periyodik olarakizlenmelidir.
Yapılan bir çalışmada, telmisartan ve ramiprilin eş zamanlı kullanılması, r^mipril ve ramiprilatın AUC0-24 ve C_maks değerlerinde 2.5 kata kadar varan artışlara yol açimştır. Bugözlemin klinik önemi bilinmemektedir.

Diüretikler (tivazıd ya da loop diüretiklen)

Furosemid (loop diüretik) ve hidroklorotiyazid (tiyazid diüretik) gibi diüretikleıjin yüksek dozlarıyla ön tedavi, telmisartan tedavisine başlandığında, hacim kaybı ve hipotansiyon riskiile sonuçlanabilir.

Diğer antihipertansİf ajanlar

Telmisartanın kan basıncını düşürücükullanılması ile artabilir.
Farmakolojik özelliklerine bağlı olarak, şu ilaçların, telmisartan dahil bütün antihipertansiflerin hipotansif etkilerini güçlendirmesi beklenebilir; baklofen, ırnifostin.Bundan başka, alkol, barbitüratlar, narkotikler ya da antidepresanlar da, jortostatikhipotansiyonu arttırabilir.|

Kortikosteroidler fsistemık uygulama)

Antihipertansİf etkide azalma beklenmelidir.
4.6 Gebelik ve laktasyonGenel tavsiye
Gebelik kategorisi ilk trimester için C, 2. ve 3. trimesterler için ise D'dir.
Çocuk doğurma potansiyeli bulunan kadınlar/Doğum kontrolü (Kontrasepsiyoıı)
Çocuk doğurma potansiyeli bulunan kadınlar, tedavi süresince tıbben etkili oldjığu kabul edilen doğum kontrol yöntemleri kullanmalıdır.
Gebelik dönemi
Telmisartanın gebe kadınlarda kullanımı hakkında yeterli veri yoktur. Hayvan çalınmalarında üreme toksisitesi gösterilmiştir (Bkz. 5.3).


ACE inhibitörlerinin birinci trimesterde kullanılmasıyla ortaya çıkan teratojenite riskine ait epidemiyolojik kanıtlar kesin sonuca ulaşmamıştır.-Bununla birlikte, riskteki küçük bir artışdahi ihmal edilemez. Anjiyotensin II reseptör antagonistleriyle kontrollü epidemiyolojik veribulunmamakla birlikte, benzer riskler bu sınıf ilaçların tümü için söz konusjı olabilir.Anjiyotensin II reseptör antagonistleri ile tedaviye devam etmek mutlaka gerekmedikçe, gebekalmayı planlayan hastalar, gebelikte kullanımının güvenli olduğu bilinen alternatif birantihipertansİf tedaviye geçirilmelidir.
Gebelik tanısı konmuş ise, anjiyotensin II reseptör antagonistleriyle tedavi derhal durdurulmalı ve uygunsa, alternatif bir tedavi başlatılmalıdır.
Gebeliğin ikinci ve üçüncü trimesterinde anjiyotensin II reseptör antagcjnistlerinin kullanılmasının, insanlarda fetotoksisiteye (renal fonksiyonlarda azalma, oligohicjramniyoz,kafatası kemikleşmesinde gerilik) ve neonatal toksisiteye (renal yetmezlik, hipbtansiyon,hiperkalemi) yol açtığı bilinmektedir (Bkz. 5.3). Gebeliğin ikinci trimesterinden itibarenanjiyotensin II reseptör antagonistlerine maruz kalınması halinde, böbrek fonksiyonlarının vekafatasının ultrasonografık kontrolü önerilir.

Anneleri anjiyotensin II reseptör antagonisti almış olan bebekler hipotansiyon içirj izlenmelidir (Bkz. Bölüm 4.3 ve 4.4).
Laktasyon dönemi

Emzirme sırasında telmisartanın kullanımına ilişkin bilgi bulunmadığı için, döneminde MİCATOR kullanılması Önerilmez. Özellikle yenidoğan ve preterm
emizirilmesi döneminde, laktasyon dönemindeki güvenlilik profilinin daha iyi olduğu bilinen alternatif bir tedaviye geçilmelidir.

Üreme yeteneği/Fertilite

Klinik öncesi çalışmalarda, telmisartanın erkek ve dişi fertilitesi üzerinde herhangi gözlenmemiştir.

4.7 Araç ve makine kullanımı üzerindeki etkiler

MİCATOR gibi ilaçlarla antihipertansif tedavi uygulanan hastalarda, taşıt aracı vei; kullanılırken zaman zaman baş dönmesi ve sersemleme görülebileceği akılda tutulmjı

4.8 İstenmeyen etkiler

Güvenlilik profili özeti

Ciddi advers ilaç reaksiyonları arasında, seyrek olarak (>1/10,000 ilâ <1/1,0C)0) ortaya çıkabilen anafılaktik reaksiyon ve anjiyoödem ve akut böbrek yetmezliği bulunur.
Hipertansiyon tedavisi gören hastalar üzerindeki kontrollü klinik araştırmalarda telrrjisartan ile bildirilen advers reaksiyonların bütünsel insidansı (%41.4), genellikle plasebo (^o43.9) ilekarşılaştırılabilir durumdaydı. Advers reaksiyonların insidansı doza bağlı değildi ve hastalarıncinsiyeti, yaşı ya da ırkı ile herhangi bir bağıntı göstermemekteydi. Kardi)]ovaskülermorbiditenin azaltılması için tedavi edilen hastalarda telmisartanın güvenlilik profili,hipertansif hastalardan elde edilen verilerle tutarlı bulunmuştur.
Aşağıda listelenen advers reaksiyonlar, hipertansiyon için tedavi edilen hastalardaki kontrollü klinik araştırmalardan ve pazarlama sonrası raporlardan bir araya getirilmiştir. Listede aynızamanda, kardiyovasküler morbiditenin azaltılması için altı yıla kadar sürelerle telmisartan iletedavi edilen 21,642 hastayı kapsayan uzun dönemli üç klinik çalışmada bİldirjlen, ciddiadvers etkiler ve tedavinin sonlandırılmasına yol açan advers etkiler de dikkate alınrpıştır.

İstenmeyen etkilerin çizelgeli özeti

Aşağıdaki listede belirtilen istenmeyen etkilerin sıklık tanımları şu şekildedir:

>

1/10

> 1/100 ilâ <1/10
> 1/1.000 ilâ < ı/ıoo
> 1/10.000 ilâ < 1/1.000

<1/10.000

Her sıklık grubunda advers etkiler ciddiyetteki azalmaya göre sıralanmıştır.

Enfeksiyonlar ve enfestasyonlar

Yaygın olmayan: İdrar yolu enfeksiyonları (sistit dahil), üst solunum yolu enfeksiyonları
(farenjit ve sinüzit dahil)
Seyrek: Sepsis (fatal sonuçlananlar dahil)¹

Kan ve lenf sistemi bozuklukları

Yaygın olmayan: Anemi
Seyrek: Eozinofıli, trombositopeni

Bağışıklık sistemi bozuklukları

Metabolizma ve beslenme bozuklukları

Psikiyatrik bozukluklar

Yaygın olmayan: Uykusuzluk, depresyon

Sinir sistemi hastalıkları

Seyrek: Somnolans

Göz hastalıkları

Seyrek: Görmede bozukluk

Vasküler hastalıklar

7

Yaygın olmayan: Hipotansiyon", ortostatik hipotansiyon

Solunum, göğüs bozuklukları ve mediyastinal hastalıklar

Yaygın olmayan: Dispne, öksürüki
Çok seyrek: İnterstisyel akciğer hastalığı⁴

Gastrointestinal hastalıklar

Yaygın olmayan: Abdominal ağrı, diyare, dispepsi, flatulans, kusma
Seyrek: Ağız kuruluğu, midede rahatsızlık hissi

Hepato-biliyer hastalıklar

Seyrek: Anormal hepatik fonksiyon/karaciğer bozukluğu³

Deri ve derialtı dokusu hastalıkları

Seyrek: Anjiyoödem (fatal sonuçlanım dahil), egzama, eritem, ürtikerj ilaç

Seyrek: Artralji, ekstremite ağrısı, tendon ağrısı (tendinite benzer semptomlar)

Böbrek ve idrar yolu hastalıkları

Genel bozukluklar ve uygulama yerine ilişkin hastalıklar

Yaygın olmayan: Göğüs ağrısı, asteni (halsizlik)
Seyrek: Grip benzeri hastalık

Kanda kreatinin artışı
Hemoglobinde azalma, kanda ürik asit artışı, hepatik enzimlerji yükselme, kanda kreatin fosfokinaz artışı
ı,2,3/4. p)_aj_ıa f_azı_a açıklama için lütfen

"Seçilen advers etkilerle İlgili açıklamalar

kısmına bakınız.

Seçilen advers etkilerle ilgili açıklamalar

Sepsis
PRoFESS çalışmasında, telmisartan kullanımı ile sepsis insidansında, plaseboya göre, artış gözlenmiştir. Bu durum tesadüfi olabilir veya henüz bilinmeyen bir mekanizmaya bağlıoluşabilir (Bkz. 5.1).
Hipotansiyon:
Bu advers etki, kan basınçları kontrol altında olan ve kardiyovasküler mçrbiditenin azaltılması için standart bakıma ek olarak telmisartan ile tedavi edilen hastalarda "yaygın"olarak bildirilmiştir.
Hepatik fonksiyonlarda anormallik / karaciğer bozukluğu:
Telmisartanla elde edilen pazarlama sonrası deneyimlerde, hepatik fonksiyonlarda anormallik/karaciğer bozukluğu, çoğunlukla Japon hastalarda görülmüştür. Japon |lıastalardabu advers etkilerin görülme olasılığı daha yüksektir.
İnterstisyel akciğer hastalığı: j

Pazarlama sonrası deneyimlerde telmisartan kullanan hastalarda interstisyel akciğer vakaları bildirilmiş ve bu vakalar zamansal olarak telmisartan alımı İle İlişkili buluBununla birlikte bir nedensellik ilişkisi belirlenmemiştir.j

4.9 Doz aşımı ve tedavisi

İnsanlarda doz aşımına ilişkin sınırlı veri bulunmaktadır.
Semptomlar:
Telmisartan doz aşımının en göze çarpan belirtileri hipotansiyon ve taşikardi idi. Efradikardi, sersemleme, serum kreatin inde artış ve akut renal yetmezlik de bildirilmiştir.
Tedavi:
Telmisartan hemodiyaliz ile uzaklaştın lamaz. Hasta yakından izlenmeli, tedavi-seinptomatik ve destekleyici olmalıdır. Müdahale, ilacın alınmasından itibaren geçen iüreye vesemptomların şiddetine bağlıdır. Tavsiye edilen önlemler arasında kusturma ve/feya mideyıkanması bulunur. Aktif kömür kullanılması faydalı olabilir. Serum elektrolitleri vb kreatinindüzeyleri sık aralıklarla izlenmelidir. Eğer hipotansiyon oluşursa, hasta supin pozisyondatutulmalı ve hızla tuz ve sıvı replasmanı yapılmalıdır.

5. FARMAKOLOJİK ÖZELLİKLER

5.1 Farmakodinamik özellikler

Farmakoterapötik grup: Anjiyotensin II antagonistleri ATC kodu: C09CA07

Etki mekanizması:

Telmisartan oral yoldan etkili ve spesifik bir anjiyotensin II reseptör (ATı tipi) antağonistidir.

Telmisartan, anjiyotensin Il'nin bilinen etkilerinden sorumlu olan ATı reseptör alt
bağlanma bölgesine çok yüksek bir afinite gösterir, ve anjiyotensin II İle yer değiştir]r.
Telmisartan AT] reseptöründe herhangi bir kısmi agonist etki göstermez. Telmisiırtan AT] reseptörüne selektif olarak bağlanmaktadır. Bu bağlanma uzun sürelidir.
Telmisartan AT? ve Özellikleri daha az bilinen başka AT reseptörleri dahil, diğer reseptörlere karşı afinite göstermez. Bu reseptörlerin fonksiyonel rolleri, ve bunların telmisartan

i

nedeniyledüzeyi artan anjiyotensin II tarafından olası aşırı stimülasyonlarının etkileri bilinmemektedir.Telmisartan ile plazma aldosteron düzeyleri azalır. Telmisartan insan plazmasındaki reniniinhibe etmez veya iyon kanallarını bloke etmez. Telmisartan bradikinini de parçalaman enzimolan anjiyotensin dönüştürücü enzimi (kininaz II) inhibe etmez. Bu nedenle brıdİkinininaracılık ettiği istenmeyen etkileri şiddetlendirmesi beklenmez.
İnsanlarda 80 mg'lık telmisartan dozu, anjiyotensin II ile ortaya çıkan kan basırjcı artışını hemen hemen tamamen inhibe eder. İnhibitör etki 24 saat boyunca devam eder vç 48 saatekadar halen daha ölçülebilir durumdadır.

Klinik etkililik ve güvenlilik

Esansiyel hipertansiyonun tedavisi:
İlk telmisartan dozundan sonra antihipertansif aktivite basamaklı olarak 3 saat içince belirgin hale gelir. Kan basıncındaki maksimum azalma, genellikle tedaviye başlandıktan 4 ilâ 8 haftasonra elde edilir ve uzun süreli tedavi boyunca kalıcı olur.
Antihipertansif etki, ilaç alındıktan sonraki 24 saat boyunca sabit olarak devaıjı eder ve ambulatuar kan basıncı ölçümlerinde gösterildiği gibi, bir sonraki dozdan önceki 4 saati dekapsar. Bu Özellik, plasebo kontrollü klinik çalışmalarda 40 ve 80 mg'lık telmisartan

çukur-doruk oranının sürekli olarak %80'in üzerinde gömülmesiyle
Başlangıç dönemindeki sistolik kan basıncına geri dönülme süresi ile doz araşınca açık bir ilişki eğilimi vardır. Bu konuda diyastolik kan basıncını ilgilendiren veriler tutarlı değildir.

Hipertansiyonu olan hastalarda telmisartan, nabız hızım etkilemeksizin, hem sistoş diyastolik kan basıncını düşürür. İlacın diüretik ve natriüretİk etkilerinin hipotankatkıları henüz tanımlanmamıştır. Telmisartamn antihipertansif etkililiği, diğer antiilaç sınıflarındaki ilaçlarla benzerdir (klinik çalışmalarda telmisartan ı'Ie amIodipip|,enalapril, hidroklorotiyazid ve lizinopril karşılaştırılın ıştır).
Telmisartan tedavisinin aniden kesilmesi sonrasında kan basıncı, rebound hipertansiyon belirtileri olmaksızın, birkaç günlük bir süre içinde basamaklı olarak tedavi öncesi! değerleredöner.
İki antihipertansif tedaviyi doğrudan karşılaştıran klinik çalışmalarda, telmisartan ile tedavi edilen hastalarda kuru öksürük insidansının,anjiyotensin dönüştürücü enzim i nh i likörlerinegöre, anlamlı derecede daha düşük olduğu gösterilmiştir.
Kardiyovasküler olayların önlenmesi:
ONTARGET (ONgoing Telmisartan Alone and in Combination with Ramipıjil Global Endpoint Trial / Tek Başına Telmisartan ve Ramipril Kombinasyonuyla Sürekli jTedavideGlobal Sonlamın Noktalan Araştırması), telmisartan, ramipril ve telmisartan v^ ramiprilkombinasyonunun kardiyovasküler sonuçlar üzerindeki etkilerini, kardiyovasküljsr olaylaraçısından risk altındaki bir popülasyonda, yani, 55 yaşında veya daha yaşlı, korbner arterhastalığı, inme, Tl A, periferal arter hastalığı veya Tip 2 diyabeti olan ve uç organ hjısarı (örn:retinopati, sol ventriküler hipertrofi, makroalbüminüri veya mikroalbuminüri) ijulunduğukanıtlanmış, 25620 hastada karşılaştırmıştır.
Hastalar üç tedavi grubundan birine randomize edilmiştir; Telmisartan 80 mg (nj = 8542), ramipril 10 mg (n = 8576), ya da telmisartan 80 mg ile ramipril 10 mg kombinasyonu (n =8502). Bu gruplar ortalama olarak 4.5 yıl boyunca gözlenmiştir.
Telmisartan, kardiyovasküler ölüm, fatal olmayan miyokart enfarktüsü, fatal olmayan inme, veya konjestif kalp yetmezliği nedeniyle hastaneye yatma şeklindeki birincil birleşik sonlanımnoktalarının azaltılması açısından ramipril ile benzer etki göstermiştir. Birincil sonlanımnoktası insidansı telmisartan (%16.7) ve ramipril (% i 6.5) gruplarında benzer bu l| un muştur.Telmisartan ile ramiprili kıyaslayan tehlike oranı 1.01 (%97.5 GA 0.93 - 1.10, pj (üstünlükyok) = 0.0019, 1.13 sınırında) bulunmuştur. Tüm nedenlere bağlı mortalite oram, telmisartanve ramipril tedavisindeki hastalarda sırasıyla %11.6 ve %11.8 idi.
Önceden tanımlanmış ikincil sonlanım noktaları olan kardiyovasküler Ölüm, ölümle sonuçlanmayan miyokard enfarktüsü ve ölümle sonuçlanmayan inme açısından telmisartan,ramipril ile benzer etkilikte bulunmuştur [0.99 (%97.5 GA 0.90-1.08), p(üstünlükyok)=0.0004]. Bunlar, ramiprili plasebo ile kıyaslayan referans HOPE (The Heart OutcomesPrevention Evaluation Study / Kardiyak Sonuçlanımların Önlenmesini DeğerlendirmeÇalışması) çalışmasındaki primer sonlanım noktasıdır.
TRANSCEND çalışması, ACE inhibitörlerine toleransı olmayan hastaları randomizje etmiştir. Bu grubun dahil edilme kriterleri, diğer açılardan, telmisartan 80 mg (n=2954) veya plasebo(n=2972) gruplarının yer aldığı ONTARGET çalışmasındaki dahil edilme kriterlerinebenzerdi. Her iki ilaç da standart tedaviye ek olarak verilmiştir. Ortalama izleme sjüresi 4 yılve 8 aydı. Birincil birleşik sonlanım noktalarının (kardiyovasküler Ölürrj, ölümlesonuçlanmayan miyokard enfarktüsü, ölümle sonuçlanmayan inme veya konjbstif kalpyetmezliği nedeniyle hastanaye yatma) insidansında istatistiksel olarak anlam!) bir farkbulunmamıştır [telmisartan grubunda %15.7 ve plasebo grubunda %17.0, tehlike uranı 0.92(%95 GA 0.81-1.05, p= 0.22)]. Önceden belirlenmiş ikincil kompozit sonlamjn noktasıaçısından (kardiyovasküler ölüm, ölümle sonuçlanmayan miyokard enfarktüsü ye ölümlesonuçlanmayan inme) telmisartan plaseboya göre daha yararlı bulunmuştur [0.87 ;(%95 GA0.76-1.00, p=0.048)]. Kardiyovasküler mortalite üzerinde bir yararla ilgili kaiııt yoktur(tehlike oranı 1.03, %95 GA 0.85-1.24).
Öksürük ve anjiyoödem, telmisartanla tedavi edilen hastalarda ramipril tedavisi) görenlere kıyasla daha az sıklıkta bildirilmiştir. Hipotansiyon ise telmisartan ile daha sık bildirilmiştir.
Telmisartan ve ramiprilin kombine edilmesi, bu maddelerin tek başlarına kullanılmasına kıyasla ek bir yarar sağlamamıştır. Kardiyovasküler mortalite ve tüm nedenlere bağljı mortalitekombinasyonla sayısal olarak daha yüksek bulunmuştur. Ek olarak, kombinasyon jpııbunda,hiperkalemi, renal yetmezlik, hipotansiyon ve senkop insidansı anlamlı derecede daha yüksekbulunmuştur. Bu nedenle, teimisartan ve ramipril kombinasyonunun kullanımı!bu hastagrubunda önerilmez.


"İkincil inmelerden efektif kaçınma için Önleme rejimleri" (PRoFESS) çalışm yaşında veya daha yaşlı, yakın zaman önce inme geçirmiş hastalarda, pkarşılaştırıldığında, teimisartan ile sepsis insidansı biraz daha yüksek bulunmuştuıkarşılık %049 [RR E43 (%95 güvenlik aralığı 1.00 - 2.06)]. Fatal sepsis vakalarım^teimisartan alan hastalar için (%0.33) plaseboya göre artmıştır (%0.16) [RR 2güvenlik aralığı 1.14 - 3.76)]. Teimisartan kullanımı ile ilişkili olarak gözlen^insidansındaki artış tesadüfi olabilir veya henüz bilinmeyen bir mekanizmayaortaya çıkabilir.

5.2 Farmakokinetik özellikler

Emilim:

Absorbe olan miktar değişmekle birlikte telmisartanın absorpsiyonu hızlıdır. Telıihisartanm ortalama mutlak biyoyararlanımı %50 civarındadır.

Teimisartan yiyeceklerle birlikte alındığında, plazma konsantrasyon-zaman eğrisi altında
mg doz) fcaat sonra

Dağılım:

Teimisartan esas olarak albumin ve alfa-1 asit glikoprotein olmak üzere plazma proteinlerine yüksek oranda bağlanır (>%99.5). Kararlı durumda ortalama görünür dağılım hajcmi (vdss)yaklaşık 500 L'dir.

Biyo transformasyon:

Teimisartan, ana bileşiğin glukuronidlere konjugasyonu ile metabolize olur. Koı|ugat için hiçbir farmakolojik aktivite gösterilmemiştir.

Eliminasvon:

Teimisartan terminal eliminasyon yarı ömrü >20 saat olan bieksponansiy^l azalma farmakokinetiği ile karakterizedir. Maksimum plazma konsantrasyonu (C_maks) ve daha düşükoranda olmak üzere plazma konsantrasyonu-zaman eğrisi altında kalan alan (EAA), doz ileorantısız olarak artar. Önerilen dozlarda alınan teimisartan ile klinik açıdan Önemli birbirikmeyi gösteren veri bulunmamaktadır. Plazma konsantrasyonları kadınlarda erkeklerdendaha yüksektir. Ancak bu durumun etkililik üzerine bir etkisi yoktur.


Oral (ve intravenöz) uygulamadan sonra teimisartan, hemen hemen yalnız feçes esas olarak değişmemiş bileşik halinde atılır. Kümülatif üriner atılımı, dozun %1'iTotal plazma klerensi (CL,_ot) (yaklaşık 1,000 ml/dk), hepatik kan akımı (yaklaşml/dk) ile karşılaştırıldığında yüksektir.

Doğrusal lık/Doğrusal olmayan durum:

Eğri altında kalan alandaki (EAA) küçük azalmanın terapötik etkide bir azalmaya neden olması beklenmez.

Cinsiyet:

Plazma konsantrasyonlarında cinsiyet farklılıkları gözlenmiştir;. Kadınlarda erkelere göre C_maks ve EAA değerlerinde, yaklaşık olarak sırasıyla, 3 ve 2 kat daha yüksek değerler eldeedilmiştir.

Yaslılar:

Telmİsartanın farmakokinetiği yaşlı ve 65 yaşından daha genç hastalarda farklı değilidir.

Böbrek yetmezliği:

Hafif- orta ve şiddetli böbrek bozukluğu olan hastalarda, plazma konsantrasyon!^ katına çıktığı gözlenmiştir. Ancak diyaliz uygulanan böbrek yetmezliği hastalardüşük plazma konsantrasyonları gözlenmiştir. Telmisartan böbrek yetmezliği olanplazma proteinlerine yüksek oranda bağlanır ve diyaliz ile uzaklaştirilamazbozukluğu olan hastalarda eliminasyon yarılanma ömrü değişmemektedir.

Karaciğer yetmezliği:

Karaciğer bozukluğu olan hastalarda yürütülen farmakokinetik çalışmalarda^, mutlak biyoyararlammda yaklaşık %100'e varan bir artış gösterilmiştir. Karaciğer bozukluğu olanhastalarda eliminasyon yarılanma ömrü değişmez.

5.3 Klinik Öncesi güvenlilik verileri

Klinik Öncesi güvenlilik çalışmalarında, normotansif hayvanlarda klinikteki terapijıtik aralık ile benzer bir ilaç maruzİyeti sağlayan dozlar, kırmızı hücrelere ilişkin parametrelerde(eritrositler, hemoglobin, hematokrit) azalmaya, böbrek hemodinamiğinde değişmelere (kanüre azotu ve kreatininde yükselme), ve aynı zamanda serum potasyumunda artjşa nedenolmuştur. Köpeklerde renal tübüler dilatasyon ve atrofı gözlenmiştir. Sıçaıjılarda veköpeklerde aynı zamanda, mide mukozasında yaralanma (erozyon, ülser ya da enflamasyon)kaydedilmiştir. Gerek anjiyotensin dönüştürücü enzim inhibitörleri, gerekse anjiyatensin IIantagonistleri ile yürütülen klinik öncesi çalışmalardan bilinen bu farmakolojik y^n etkiler,ağızdan serum fizyolojik desteğiyle önlenmiştir.


Her iki türde de, plazma renin aktivitesinde artış ve renai jukstaglomerüler hipertrofı/hiperplaz